laugardagur, júní 17, 2006

Hæ hó jibbý jei

Fór í fermingarveislu í dag, sem var fínt því þá þurfti ég ekki að elda nokkurn skapaðan hlut, sem var ennþá betra þar sem ég var á næturvakt seinustu nótt. Eintóm leti ;o)

Svo á minn ástkæri eiginmaður afmæli eftir um 5 mínútur, verður þrítugur hvorki meira né minna. Ekkert sérstakt sem stendur til á morgun þrátt fyrir það, býst nú við einhverjum gestum þó og verð því að skella mér í baksturinn á morgun.

Annars er ekkert í fréttum, rigning og rok alla daga sem gerir mann ekki sérstakan í skapinu. Ekki enn búið að sá í flögin, ekki enn farið að hleypa á heiðina (nema geldfé í Krók) og ekki enn búið að setja graðhestinn í hryssurnar. Status Quo semsagt. Sauðburður þó loks búinn, endaði á að Garðar mátti keyra upp í Krók til að marka lamb sem einn af geldu gemlingunum hafði borið. Greinilega ekki alveg að marka ómskoðunina á þessum bæ, enda er ekkert hér eins og það á að vera ;o)

föstudagur, júní 02, 2006

Taktu hár úr hala mínum...

Tja, reyndar var það aðeins meira en nokkur hár sem fuku af brjáluðu kusu í dag, segjum kannski frekar eins og rúmlega helmingurinn af hárunum á halanum á henni. Það vildi nefnilega svo skemmtilega til að kálfurinn komst ekki á spena (ha já kemur á óvart, ekki satt?!) og því máttum við kalla út mannskap til að hjálpa okkur að vísa Janine Mariu Magdalenu réttu leiðina. Og það er nú bara ekkert grín að eiga við svona skepnur skal ég segja ykkur! Kusa var á endanum kyrfilega njörfuð á bæði fram-,mið- og afturenda og svo var tekið til við að mjólka. Og mikið var litli kálfurinn glaður að komast á spena! Og svei mér þá ef kusu var ekki létt líka, enda voru tútturnar á henni alveg við það að springa eftir sogleysi síðustu tveggja daga! Við verðum svo bara að vona að þetta dugi til að kvígan litla fatti að fara á spena, því kálfurinn fer að verða ansi dýr ef kalla þarf út mannskap þrisvar á dag til að láta hana sjúga ;o)

Hryssan hans pabba kastaði í gær, okkur til mikillar gleði, en hún gat ekki kastað í fyrra og var alveg heilmikið bras að draga úr henni þá. Hún hefur ekki gengið heil til skógar eftir það, virtist sem eitthvað hafi farið úr lið eða skaddast og hún gat ekki gengið alveg eðlilega. Við vorum eiginlega viss um að hún gæti ekki átt fleiri folöld og bjuggumst við að þurfa að senda hana yfir móðuna miklu þar sem ekki var einu sinni hægt að nota hana lengur til reiðar. En viti menn, lítil jörp hryssa skoppar við hlið hennar og merin sjálf virðist hafa skánað við að kasta. Kannski eitthvað hafi hrokkið á réttan stað við það, hver veit? ;o) Allavega gladdi ég pabba gamla í dag þegar ég hringdi í hann og tilkynnti honum þetta :o)

Það er hægt að telja á fingrum annarrar handar hversu margir lesa þetta blogg, ég skil ekki alveg til hvers ég er að skrifa hérna eiginlega. Ok..........reyndar ágætis afstressun að setjast við tölvuna og skrifa eitthvað um ekkert, hvort sem það er lesið af einhverjum eður ei. En þið fáu hræður sem rambið hingað; ykkur er óhætt að kommenta hér sko ;o)
Hallfríður mín, þú færð nú koss á beran bossann fyrir að commenta hér hjá mér- það mættu fleiri taka þig sér til fyrirmyndar *hóst*.......takið til sín sem eiga..... *Ennþámeirahóst*

Ciao