Það kom kálfur í heiminn hér á bæ í gærkvöldi. Fyrsti kálfurinn í okkar búskapartíð. Og ef ég á að segja þetta á fallegri íslensku, að þá var beljan koooooooooooolvitlaus. Við máttum hringja í Reyni sterka og fá hann til að hjálpa okkur að færa hina kusuna, svo þessi gæti verið brjáluð alveg alein með kálfinum sínum. Jedúddamía.
Þetta er svört kvíga og fékk það virðulega nafn Janine Maria Magdalena, í tilefni þess að stúlkan sem býr hjá okkur heitir einmitt þessu nafni og átti afmæli í gær. Lágmark að fá nöfnu á afmælisdaginn sinn ekki satt...
Af kisumálum er það að frétta að það er einn kettlingur eftir. Einn framdi sjálfsmorð með skóreiminni hans Ragnars og Stebbi bróðir ætlar að fá einn. Ragnar Logi er búinn að skíra þann sem eftir er, hann heitir víst Tossi.
Það eru komin 11 folöld, ættu að koma 10-11 í viðbót ef útreikningar standast. Nóg að borða í haust nammi namm.... ;o)
Þessar fáu skjátur sem eftir eru ætla að halda í sér eins lengi og þær geta. Enginn gemlingur borið í tvo daga og ég er orðin hundleið á að fara út á nóttunni. Kolbrún vaknar alltaf þegar ég kem inn aftur og vill þá ekki fara að sofa. Bara leiðinlegt.
Ragnar fer í sjónmælingu á morgun, svo verð ég að bruna suður enn eina ferðina til að velja nýtt sett á trýnið á honum. Eins og mér finnst nú gaman að fara til Reykjavíkur eða þannig...
Jæja, best að byrja ekki oft skarpt að blogga svona eftir sauðburðinn, gæti endað með að ég geldist upp ;o)
Gerast áskrifandi að:
Birta ummæli (Atom)
Engin ummæli:
Skrifa ummæli